ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลามาเขียนเรื่องราวต่างๆ เลยทำให้เรื่องบางเรื่องที่อยากเล่า เลือนลางในความทรงจำไปแล้ว เพราะตัวเราเองจดจำอะไรได้แต่ไม่ค่อยจะนานเท่าไหร่.. แปลกนะเรื่องสนุก เรื่องสุข เราทำไมจำได้ไม่นาน แต่ทำไมเรื่องเศร้า ผิดหวัง เสียใจ ทำไม ต้องกลับเข้ามาในสมองทุกๆเช้า หรือทุกๆครั้งที่เรารู้สึกว่ากำลังอ่อนแอ..ใจคนเรานี่ก็แปลก..ทั้งๆที่รู้ว่าปล่อยให้เป็นไปอย่างนั้น ก็พาลจะทำให้ใจเราห่อเหี่ยว แต่ก็ยังดื้อที่จะทำ ยิ่งบังคับก็ยิ่งอยากทำ
แต่ก็เหมือนฟ้าประทานพร มาให้ชีวิตเรา วันนึงเดินเข้าร้านหนังสือ เลยซื้อติดมือมา 3 เล่ม หนึ่งในนั้น คือ "เข็มทิศชีวิต" ซึ่งเป็นหนังสือที่คุณมณฑานี แนะนำไว้ในหนังสือ "ผู้หญิงฉลาดรัก" เอ หรือว่า "ผู้หญิงอัศจรรย์" ก็ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆ อ่านแล้วโดน อย่างจัง ได้อะไรหลายอย่างมากมาย มีบางคนเคยพูดกับเราไว้ว่า เราหมกมุ่น กับประสบการณ์ชีวิตคนอื่นเกินไป ทำให้พอเวลามีประสบการณ์ใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตเราบ้าง เราไม่กล้าเรียนรู้ ในตอนแรก เราก็เชื่อและเข้าใจเช่นนั้น
แต่พอมาถึงวันนี้ เหมือนมีแสงสว่างเกิดขึ้นในใจเรา
ที่จริงแล้วเราไม่ใช่ ไม่กล้าเผชิญหน้า แต่ในเมื่อเรารู้แล้วว่าปลายทางจะจบลงตรงไหน ทำไปแล้วไม่ได้พัฒนาชีวิตตัวเองเลย มีแต่เสียพลังงานชีวิต พลังจิตใจปล่าวๆ เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว เรายังจะทำอยู่อีกหรือ ลองถามตัวเองดู
และอีกอย่าง เราอ่านหนังสือเพื่อเรียนรู้จากประสบการณ์ชีวิตของคนอื่นก็จริง แต่เราไม่ได้ยึดติดนี่นาว่าจะต้องทำตามเค้าไปซะทุกอย่าง หรือทุกเรื่อง แต่เราเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตของคนอื่น เพื่อนำมาพัฒนาชีวิตตัวเองต่างหาก คน คน นึง คงไม่สามารถมีประสบการณ์ที่หลากหลาย หรือ ถ้าจะมี การที่คนเราได้เรียนรู้มุมมองของคนอื่นผ่านการอ่านหนังสือก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร ถ้าเรารู้จักที่จะนำมาปรับใช้กับชีวิตเรา นั้นแหละ ยิ่งทำให้เราสามารถมองปัญหาได้อย่างทะลุปุโปร่ง
เพราะ "หนังสือ คือ ปัญญา" (ถ้าใช้ให้เป็นนะคะ ^^)
สำหรับเรา .. หลังจากที่ได้อ่าน เข็มทิศชีวิต แล้ว นำมาปรับใช้กับชีวิตประจำวัน ช่วยได้เยอะเลยทีเดียว รู้สึกเลยว่า การทบทวน หัวใจ ตัวเองนั้นมีประโยชน์อย่างมาก กับตัวเราเอง ทุกครั้งที่เรารู้สึกโกรธ หรือแม้กระทั่งรู้สึกดี มึความสุข และอื่นๆ พอเราหันกลับมามองที่หัวใจเราเอง แทนที่จะพุ่งเป้าไปที่คนอื่นที่มากระทำกับเราทำให้สามารถเรียนรู้ที่จะควบคุมความรู้สึกของตัวเอง เรียนรู้ตัวเอง ว่าเพราะอะไร ทำไม ในตอนนั้น เราจึงได้รู้สึก แบบ นั้น หลังจากที่เคย จิตใจ รุ่มร้อน ตอนนี้เราสามารถควบคุมตัวเองได้ทันเวลา ก่อนที่ความรู้สึกนั้นจะพัฒนาไปเป็นความโกรธ หรือ ความเกลียด คงไม่มีใครปฎิเสธได้หรอกว่า ทุกคนย่อมมีความรู้สึก ทั้งโกรธ เศร้า เหงา ดีใจ เสียใจ มันเกิดขึ้นได้กับทุกคน แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถทบทวน หัวใจ ตัวเอง และควบคุม ความรู้สึกนั้นไม่ให้ลุกลามใหญ่โต จนบางครั้งบางทีอาจแผดเผาคนอื่น หรือ แม้กระทั้งตัวเองได้
"สุข หรือ ทุกข์ เริ่มต้นที่ใจเรา ในยามสุข จงสนุกกับมันให้เต็มที่ แต่อย่าไปยึดติดกับความสุขนั้นมากจนเกินไป หรือ แม้กระทั่งในยามทุกข์ จงเรียนรู้ที่จะหาความสุขจากความทุกข์นั้น แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็จงหาวิธีที่จะไม่ได้ความทุกข์ก่อตัวจนเติบโตแน่นคับอก หาทางออกจากทุกข์ไม่เจอ หรือทำให้ความทุกข์นั้นเล็กน้อย จนค่อยๆจางหายไปในที่สุด เหมือน หมอก ควัน ในอากาศ ที่เกิดขึ้นแล้วก็มีวันจางหายไป เช่นกัน"
ความสุข และ ความทุกข์ ทำให้เราได้รู้จักตัวเองมากขึ้น ทำให้เราเกิดปัญญามากขึ้น แต่ถ้าเราไม่รู้จักที่จะควบคุมหัวใจตัวเองแล้ว ก็คงเหมือนกับคนเดินหลงทางในเขาวงกต หาทางออกไม่เจอ
"คุณเลือกที่จะมีเข็มทิศในยามที่ต้องเดินในเขาวงกต หรือ เลือกที่จะเดินแบบไร้ทิศทาง จนสุดท้ายหาทางออกไม่เจอ และจมปลักอยู่ในเขาวงกต นั้นหละ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น